De spitse kerktorens van Riezlern en Mittelberg tegen de achtergrond van overweldigende bergen, wit en grijs, en donkerste groen van sparrenbomen. Het rotsmassief van Ifen met daarachter steen en sneeuwvelden van de Gottesacker waar je zo mooi kunt touren en waar gemzen zo maar in een stille vlucht in de verte langs kunnen stuiven. Het einde van het dal, bij Baad, waar een goed onderhouden wandelpad loopt naar de Bärgunthütte, langs een bergbeekje die als wij er zijn nog stroomt soms onder lagen ijs en bevroren watervallen, gevoed door tot ijssculpturen verworden stroompjes die vanaf de wanden van de Walmendingerhorn en Widderstein naar beneden komen. Van de zaligste poederafdalingen van de Zwölferkopf tot de snelle ijzige rode dalafdaling vanaf de Kanzelwand.
2017 was de eerste keer dat ik in Kleinwalsertal mocht zijn. Tijdens de Bergans Freeride Experience verbleef ik daar een aantal dagen om een video impressie te maken van dit evenement, en om Sanne de Jonge, Freerider en Ambassadeur van Bergans of Norway te volgen. Sanne komt al jaren in Kleinwalsertal, leerde skiën bij de SchiSchüle Bödmen-Baad (waarover later meer). Toen zij in de zomer van 2017 samen met haar partner Boaz een eigen lodge besloot te beginnen, was de bestemming die ik zocht, deze keer voor een wintersport weekje met mijn eigen gezin, gauw gevonden. En na dit weekje wintersport heb ik zoveel indrukken opgedaan van dit mooie en gevarieerde dal, dat ik mijn indruk graag met jullie deel. Met af en toe wat “gear” info erbij; we zijn en blijven GearLimits.
Baad
We beginnen onze rondtocht door Kleinwalsertal aan het einde van het dal, bij het kleine (dorpje kan je het amper noemen) Baad. Als we aan komen rijden zien we rechts van ons de trotse nieuwe gevel van de KWT Lodge. Een moderne maar wel passende look die ook binnen is doorgevoerd. Nog niet in alle kamers, maar wel in de common room en de gedeelde keukens waar je ’s avonds je eten zelf kunt klaar maken (ontbijt zit er wel bij in). Een van onze twee kamers is een fantastisch gelegen hoekkamer die terug kijkt richting Bödmen. Sanne verteld dat er een freeride/off-piste route ligt die vanaf de Walmendingerhorn te nemen is naar de KWT lodge, maar je moet dan wel de weg kennen of een gids meenemen. Daar is het deze keer niet de vakantie voor, maar wat niet is kan nog komen.
Schischüle Bödmen-Baad
De volgende dag dalen we af naar Bödmen, waar onze kinderen en mijn vrouw ski spullen huren en om skilessen te regelen. De skispulletjes zijn snel gedaan. Het is er niet druk, het systeem werkt goed, en wat ik erg tof vindt, is dat je daar je huurspullen pas afrekent aan het einde van je week, op basis van de werkelijke gebruiksperiode. Kortom, wil je om wat voor een reden dan ook je spullen eerder retourneren dan kan dat en kost je dat dus geen extra geld. Bij de kids lukt alles goed, alleen mijn vrouw heeft gedoe deze vakantie met haar skischoenen. Eigenlijk passen huur skischoenen haar nooit goed, pijn aan de scheenbenen is het grootste euvel, maar ook zijn het soms wat gammele ondingen die teveel huur-uurtjes achter de rug hebben. We spreken ter plekke met elkaar af dat we voor een volgende wintersport toch echt in Nederland skischoenen gaan kopen die goed zijn aangemeten. Meer dan ski’s lijken me dat wel een diepte investering die je in ieder geval in plezier gaat terugverdienen.
Ook de skilessen hoef je niet meteen in een blok van te voren af te nemen maar kan je dagelijks besluiten wat je wilt doen en eventueel voor de volgende dag bijkopen. Vooral mijn oudste, wiens “zwarte” groep eigenlijk vooral achter de skileraar aan skiet en niet echt les krijgt, is er na anderhalve dag wel klaar mee. Achter een leraar aan skiën kan leuk zijn, maar lesgeven kan je het niet noemen. Gelukkig heeft de jongste een actievere leraar en geeft de zeer hoogbejaarde leraar van mijn vrouw ook meer les. Als ik de kans krijg neem ik ook altijd graag les, maar mijn ervaring is dat zelfs de meest gevorderde snowboard groepen heel erg langzaam gaan, en een privé leraar is helaas niet beschikbaar. Dat geeft me dan wel weer tijd om het gebied goed te verkennen.
Dat is overigens niet super makkelijk. Er is natuurlijk wel de skibus die je kunt nemen, maar veelal is die afgeladen vol. Sowieso heb ik Kleinwalsertal op zijn allerdrukst meegemaakt, en dan zie je toch dat een gebied op een bepaald moment echt wel aan zijn max kan zitten en dat je op een gegeven moment echt aan plezier gaan inboeten. De eerste zondag voel ik daar wel wat frustratie bij, ondanks dat ik heb geleerd geduldig te zijn. Met mijn kids ga ik de piste op, en na een aantal sleepliften staan we ruim 35-40 minuten in de rij bij de gondel van de Walmendingerhornbahn die absoluut niet berekend is op top drukte. Eenmal boven aangekomen is het wel beeldschoon, en zijn de rode en zwarte pistes breed en supersnel. Het heeft in de maanden voor onze vakantie flink gesneeuwd en is er ook regen geweest. Waardoor de 2,5 meter sneeuw een dikke en vooral harde en compact laag is gaan vormen die erg ijzig is. Ik prijs me dus gelukkig bij het snowboard dat ik mee heb, mijn eigen Rome SDS Blur, met een hele dikke camber en een hele lange “effectieve edge” waarvan ik de randen ook net wat scherper (88 graden) heb geslepen. Je hebt onder deze omstandigheden toch echt wel stevig grippende ski’s of snowboard nodig.
We blijven zo lang mogelijk van het dal weg, om niet nog een keer die lange wacht bij de gondel te hoeven doorstaan, en de volgende dag, als de mijn kids en mijn vrouw op les zijn, ga ik het dal verkennen. De hele zuidkant van het dal, waar dus de Walmendingerhorn het hoogste punt is, en vanaf de eerste lift van Bödmen, langs Mittelberg, Heuberg en Hirschegg loopt, is een brijwerk aan blauwe pistes en beetje rood, met elkaar verbonden door vooral veel sleepliften. Waar zich weer veel rijen vormen. Aan het einde van de dag concludeer ik dat ik vooral veel in die rijen heb gestaan, en ook mijn vrouw en kids hebben niet veel effectieve ski/les tijd gehad.
Ifen
Daarom besluit ik de volgende dag naar Ifen te gaan, wat net om de hoek ligt en die je met een overstap van de skibus kunt bereiken. Je zit dan wel weer een 30 minuten in de bus wat me tijd geeft om te overwegen of we niet de auto moeten pakken. Maar er is bij elke dalstation eigenlijk maar weinig parkeerplaats, en veelal is het betaald. Kleinwalsertal ontmoedigt mensen hiermee ook om zelf te gaan rijden; heel goed natuurlijk maar het zou wel makkelijker zijn als de capaciteit van de bussen dan hoger is in dit soort weken.
Uiteindelijk aangekomen bij Ifen wacht mij een rijloze lift: heerlijk. En het genieten eindigt daarbij niet. Afgelopen zomer zijn de liften hier vernieuwd. De Ifen II is een supersnelle high-capacity gondel die in twee etappes, langs de zo typische rotswand van de Hoher Ifen, naar het op 2030 meter hoge bergstation gaat. Daar aangekomen herken ik het punt waar ik in 2017 met de groep van de Bergans Freeride Experience naar de kam van de Hahnenkopfle-Gipfel ging die je nu ook via een wandelpad kunt bereiken. Aan de andere kant deden wij toen de skitour route door de schitterende en zeer toepasselijk genaamde Gottesacker. Ik op een splitboard en mijn medereisgenoten vooral op tourski’s. Als je gaat touren moet je overigens niet alleen denken aan je ski materiaal, maar zorg ook dat je je goed in laagjes kleed, en goed ademend materiaal draagt zodat je zowel tijdens je klim als de afdaling goed warm kunt blijven. En je dus niet helemaal de peentjes zweet om vervolgens op de top kapot te gaan van de kou.
Een fantastisch gebied dus, maar deze keer neem ik als eerste de blauwe afdalingen die me weer helemaal naar het dal zal brengen. Het begin is wat vlak, je moet je snelheid goed vasthouden, soms moet ik steppen en zie ik veel skiers ijverig prikken, maar daarna gaat het lekker vlot en glooiend naar beneden. Er is ook nog een zwarte afdaling en een kleine rode abstecker die je kunt nemen. Maar als je gewoon relaxt wil cruisen is de blauwe 5 een heerlijke afdaling. Ik ga daarna nog een keer omhoog en neem dan de rode en zwart 1 en 1a afdalingen aan de andere kant van de lift. Weer breed, overzichtelijke en super snel. Weer blij met de grip van mijn board, want ook hier zijn de pistes ijzig en hard.
Riezlern
Met deze verkenning achter de rug stap ik gauw weer in de bus die me naar Riezlern en de Kanzelwandbahn brengt. Dit ken ik ook nog van vorig jaar, en ook hier loop ik lekker vlot door (de spits is ook wel voorbij natuurlijk). De Kanzelwand heeft een paar heerlijke afdalingen ook, wel vaak wat kortere stukken, maar stoeltjes liften met voldoende capaciteit brengen je gauw weer verder. De lekkerste afdaling (ik noemde het al aan het begin) is de dalafdaling (nummer 15). Snel, aan het begin breed en later wat nauwer. Een stuk waar je echt kunt knallen, je carves maximaal kunt oefenen en kunt genieten. Vanaf de Kanzelwand reden we met de Bergans Freeride Experience veel fabuleuze off-piste stukken naar deze piste toe, maar deze week rijd ik amper off-piste. Het meeste is kapot geskiet, en weer hard opgevroren em na een paar stukken waar ik stuiterend de berg af ga en geen lekkere bocht kan nemen, heb ik verder de pistes aangehouden.
Later in de week ga ik met mijn gezin weer naar Ifen en de Kanzelwand. Het is ongelofelijk mooi weer met als gevolg dat de rijen bij Ifen meters dik staan. Gelukkig kan de Ifen II best veel mensen aan en gaat de rij redelijk snel. Maar leuk is anders en met eigenlijk alleen maar dalfadalingen, met uitzondering van het tussenstation waar de rijen ook weer dubbeldik zijn, ben je genoodzaakt wel weer heel veel in rijen te staan. We verlaten Ifen dan ook weer snel, gaan naar de Kanzelwand en doen ook stukjes rond Hirschegg en Heuberg. We zitten vrij veel in de bus en staan weer in lange rijen.
Aan het eind van de week, na het inleveren van alle huurspullen doen we nog de wandeling naar de Bärgunthütte. Geen drukte, geen rijen, een kristalheldere diep blauwe lucht waartegen zich de witte bergen afsteken. Een heerlijke wandeling waarbij mijn kids geen genoeg krijgen van sneeuwballen gooien, in de sneeuw rollen en die wordt afgesloten bij de hütte met warme chocolademelk “mit sahne”, een apfelstrudel en een schitterende vergezicht op de bergruggen om ons heen. Die rust geeft weer tijd om te reflecteren wat ik van de week vond.
Conclusie
Kleinwalsertal is een ontzettend mooi dal met heel veel variatie. Tijdens mijn twee bezoeken heb ik twee heel verschillende kanten gezien, de ene buitenseizoen (2017) met weinig drukte, verse sneeuw en veel off-piste kilometers. De andere kant, hoog seizoen, topdrukte en veelal op de piste. Dus met dat in het achterhoofd:
Het gebied van Bödmen t/m Hirschegg is echt een beginners/familiegebied, en een brijwerk aan liftjes die ik niet per se erg leuk vond. Als je met topdrukte zit, moet je wel rekening houden dat dit gebied die massa niet echt goed aankan en dat je dus heel veel zult moeten wachten. Ifen is beeldschoon, met de nieuwe lift kan het gebied veel meer drukte aan en moet je je niet laten ontmoedigen door de vele mensen. De afdalingen zijn te gek, zowel de blauwe voor beginnende skiërs als de rode en zwarte voor gevorderden. Beide gebieden zit je wel vrijwel altijd weer snel in het dal, er is op de berg niet heel veel variatie.
Rielzern en de Kanzelwand hebben wel veel meer variatie, en daardoor verspreidt de drukt zich over een groter gebied en over meer liften Daar herkende ik weer het ritme van lekker knallen, redelijk vlot weer in de lift en de volgende afdaling weer. Je kunt meer tijd en meer kilometers op je ski’s of board doorbrengen. Er is wel erg weinig blauw op de Kanzelwand dus daar moet je wel rekening mee houden.
Mijn conclusie is dus tweeledig: ik zou niet gauw weer gaan als het een week is die topdrukte voorspelt, daarvoor wil ik teveel en in een te hoog tempo en ritme. Het voordeel is wel dat je heel veel kunt kiezen op redelijk korte afstand tot elkaar. Nadeel is dat de drie gebieden Walmendingerhorn, Ifen, Kanzelwand niet met elkaar verbonden zijn met liften. Dus je zult altijd naar het dal moeten en de bus (of auto) nemen. Maar de freeride/offpiste mogelijkheden zijn wel heel groot en met de juiste sneeuwomstandigheden en een gids, kan je daarmee de tijd van je leven hebben.
