De persoon die bij K2 de namen van snowboards verzint verdiend echt een prijs; in de laatste paar maanden mocht ik rijden op de Cool Bean, Joy Driver, Party Platter en nu de Turbo Dream. De Turbo Dream gaat nu zijn 9e seizoen in, dus dat zegt wel wat over de kwaliteit van het board.
Omstandigheden
Met zeven andere boards zijn we drie dagen lang de Hintertuxer gletscher op geweest. Per dag verschillden de omstandigheden behoorlijk. De Turbo Dream heb k gereden op een dag met redelijke zictbaahrheid en losse droge sneeuw op de piste. Geen ijzige omstandigheden, (alhoewel het wel heel koud ( -20 graden) was) maar gewoon lekker grippy. Langs de pistes lagen op plekken lekkere poederige stukken, maar echt poeder rijden hebben we niet mee gedaan.
De Turbo Dream is zoals bij veel K2 boards een flat base met tweekend tip en tail. Dat Tweekend betekend dat de tip en tail vrij vroeg aan een lange geleidelijk rocker omhoog gaan. Het idee is duidelijk all-mountain, een board dat je over de hele berg, onder verschillende omstandigheden goed kan rijden.
Het board rijdt ook niet moeilijk, het gaat graag bochten in, maar is ook weer niet te eager. Soms kan een board namelijk wat “glad” aanvoelen en alle kanten op gaan zo gauw je maar iets je druk punt veranderd/ De Turbo Dream doet dat niet en houdt prima zijn lijn. Korte snelle bochten kan die prima handelen, in de wat langere carve bochten voel je net wat minder kracht en energie in het board.
Ik hou zelf van af en toe gewoon in een streep de piste af gaan, een geen bochten meer, en ook daar deed de Turbo Dream het op zich goed, maar je moet wel blijven opletten. Niet zo stabiel als een camber board zou zijn, maar het is nou eenmaal ook geen camber board. En de trade in voor high-speed stabiliteit is een lekker bewegelijk board die makkelijk van edge naar edge gaat en niet kleine foutjes keihard afstraft.
De stance op je board is een beetje set-back (dat betekend dat je bindingen niet midden op het board staan maar een beetje naar achteren) waardoor switch rijden wel wat aanpassing vergt (meer dan bij een echt twin) maar ook weer niet super lastig is. Die setback stance helpt wel weer als de sneeuw wat dieper wordt, dan wil je net wat minder druk voorop je neus zodat die lekker op de sneeuw blijft drijven.
Het is geen beginnersboard, je moet wel wat bochten kunnen maken, maar daarna vlieg je er de berg mee af en het board zal ook zeker meegroeien met je skills: je kunt er dus echt lang op doorrijden en heel veel plezier mee hebben. Voor de relaxte rijder die alles lekker wil kunnen doen is de Turbo Dream helemaal top.
The K2 Turbo Dream is simply said, a really good board. The flat base and tweekend tips makes it easy to ride under a large variety of circumstances. It is an easy ride (if not a beginners board), edge-to-edge transitioning is smooth and easy, it turns quite quickly and only on those high speed carve turns do you notice a little less liveliness in de board. The fast sintered base can really get you up to speed, but you have to actively keep it on its line if you really open it up. So no full turbo but then again, its not an aggressive camber board to begin with so don’t expect that in the first place. Piste, off-piste, hard packed groomers and powder, you can hit any of it on the Turbo Dream.
[/vc_message]