Laat vorig seizoen kregen we, tijdens opnames van het TV programma Tracks & Trails waar we als Gearlimits aan konden meewerken, (november 2016 op TV) de gelegenheid om een 2016/2017 versie snowboard te testen van de K2 Joy Driver. Gave naam, ambitieus ook. Ik ben zelf liefhebber van krachtige camber boards, die veel grip geven, ook op ijzige pistes, je heerlijk door bochten duwen, maar ook die voldoende float hebben in de sneeuw. Zou de Joy Driver dit ook brengen?
Testomstandigheden
Ik heb de Joy driver drie dagen lang in april onder de voeten gehad. Laat in het seizoen dus zijn we naar de Gletscher van Saas-Fee gegaan. Temperaturen tussen 10/15 graden in het dal en -10 met ijzige winden op de top. We hebben poeder gehad (niet heel dik maar toch, bruchharsh, opgevroren slush en en echte zacht zooi op de dalafdaling.
Shape
Het is interessant om te zien dat op de site van K2 zelf de Joy Driver wordt neergezet als een board met een “flat” shape tussen de bindingen en wat ze “tweekend” noemen (in essentie een ruime rocker stuck naar de uiteinden). Maar op andere sites (niet K2) wordt aangegeven dat het board camber heeft dus de bindignen en zelfs een klassiek camber board genoemd. Ik ben zelf liefhebber van echte krachtige camberboards maar ik zou de Joy Driver niet een klassiek camberboard noemen. (wat camber en rocker betekenen kan je lezen in onze snowboard GearGuide)
Misschien niet direct het board waar ik op zou stappen als ik er een zou kopen, maar des te meer reden om het uit te proberen. Elke board leert je meer over je eigen techniek en stijl, en ik ben verre van uitgeleerd of uitontwikkeld. Nieuw vind ik altijd gaaf.
Eigenschappen
Een van de belangrijkste voordelen van camber is grip, en wat dat betreft voelt de Joy Driver bijna als een camber board, want wat een grip heeft dit ding. Onder alle omstandigheden, op perfect geprepareerde pistes, maar ook dwars door slush, offpiste met lastig, opgevroren sneeuw onder een dun laagje vers; alles.
Het voordeel van flat en rocker is bewegelijkheid. Ook dat heeft het board, bochten maken, van edge naar edge gaan is super makkelijk. Op de paar poeder stukken die we reden bleef de “tweekend” tip zalige boven de sneeuw zweven en was het echt surfen of de sneeuw.
Het board voelt lekker licht aan heel “responsive”, echt erg prettig. De positie van de bindingen is een beetje “steback” dat houdt in dat de voorkant van het board net wat langer is dan de achterkant, je staat dus niet volledig symetrisch op het board. Switch (met je “verkeerde” been voor) rijden kan zeker wel, maar is daardoor net wat minder eenvoudig. Maar mijn hemel wat kan je straks en hard rijden met dit board. “Chargers” noemen ze het in het engels, en dat is het, je kunt de punt van je board gewoon de berg afwijzen en gaan, en ook als je echt je topspeed bereikt kan je lekker een bocht inzetten zonder dat je bang hoeft te zijn dat je dood gaat. Echt laag en strak carven, die druk in je benen voelen als het board je door je bocht heen duwt. Kortom inderdaad, echt een Joy Driver.
Conclusie
Ik ben geen parkrijder en jibber, dus daar kan ik helaas uit eigen ervaring niet veel over zeggen. Op basis van de shape en eigenschappen kan ik wel zeggen dat het geen board is voor park. Maar op de pistes, off-piste, in poeder en andere sneeuwomstandigheden, snelheid, grip, carven, go for it. De Joy Driver gaat je overal doorheen helpen.
Voor de prijs van € 599,95 heb je wel echt een super veelzijdig board.