Terwijl we in het donker de bergen richting Hinterux in slingerden zagen we in de koplampen van de auto steeds meer sneeuw. En elke wintersporter weet hoe dat voelt. De blijdschap bij het zien van kussens op takken; rotsen aan het oog onttrokken, schitterende golvende hellingen. De bijna onbedwingbare behoefte om meteen een board of ski’s onder te binden en te gaan.
In November 2016 viel er uitzonderlijk veel sneeuw op verschillende plekken in de Alpen. Wat dat betreft perfecte omstandigheden om de acht snowboards die we mee hadden, te testen. Maar het was wel ff een klus. Om in je eentje 8 Boards in 2,5 dag echt leren kennen en video reviews van maken, is veel. Ik wil namelijk het liefst echt ruim de tijd nemen, veel runs doen, om echt zo veel mogelijk te voelen en zoveel mogelijk verschillende dingen met de boards te doen. Vooral als de omstandigheden op de berg zwaar zijn, met lage temperaturen (-20), flat light en hele harde wind. Maar toch al die boards kunnen rijden, en genoten van de enorme variëteit aan gevoel. Heel vet.
Asymmetrie
De GNU Zoid was het eerste board dat ik onder bond. En met de eerste back side bocht die ik draaide schoot ik meteen onderuit. Dit kwam vooral door dat ik drie andere boards op mijn rugzal had gebonden en drie boards in mijn armen meedroeg, de Hintertuxer “Gefrorene Wand” af naar ons test centrumpje. Even was ik bezorgd dat de GNU totaal niet zou bevallen, het board is echt een vreemde eend in de bijt en totaal anders dan mijn eigen board.
Het board is compleet asymmetrisch, met een tip en tail die enorm opvallen door hun gekke vormen. Je kunt het board hierdoor ook nooit overeind ergens tegenaan zetten. De tip en tail vallen het meest op, maar de werkelijk asymmetrie zit in de taillering van de front side en de back side van het board.
De gedachte daarachter is dat de manier waarop je op een board staat ook eigenlijk asymmetrisch is, en dat het verplaatsen van je lichaamsgewicht naar voren toe (voor je frontside bocht), ook anders is dan die verplaatsing naar achteraan (voor je backside bocht). Met de aangepast taillering naar de back side hoef je op de GNU gewoon minder ver je gewicht buiten je board te brengen om een bocht in te zetten; en dat is wat mij dus het meest opviel, het gemak waarmee je die backside inzet, zonder dat je teveel druk hoeft te zetten, of hard hoeft te werken.
Het board vloeit heel natuurlijk je back side bocht in, en ook de edge-to-edge transitie om naar je frontside bocht te gaan is soepel en natuurlijk. “Balance through asymetry” noemt GNU het zelf en ik kan zeggen, voor mij werkt het.
Magne Traction
Die edge’s, de randen van het board, zijn ook bijzonder. GNU heeft hier een zogenaamde magne-traction technologie toegepast, waarbij de edge niet een vloeiende rand is, maar een golvende rand, waarbij de rand iets weg krijgt van een broodmes.
Het idee is dat je in bochten nog meer grip hebt, vooral bij harde of ijzige pistes. Nu hebben we niet echt super ijzige pistes gehad, maar wel delen die hard genoeg waren om te merken dat deze technologie inderdaad de piste stevige in snijdt.
Banana Technology
Deze grip wordt ook gezocht door matige cambers aan de buitenkanten van de binding richting tip en tail te plaatsen. Dat wil zeggen dat op deze plekken de base van het board een spanningsboog heeft die omhoog gericht is. Dat betekent dat je, als je gewicht zet op het board, de base op die plekken inbuigt en op spanning wordt gezet. Op het hoogtepunt van je bocht grip je ook daar de sneeuw. Ga je je bocht uit en is de druk minder, duwt het board op die plekken juist een beetje terug. Erg fijn om een beetje uit de bocht geduwd te worden; en je kunt meer kracht in je carve duwen.
Het board loopt vanuit het midden naar een rocker profiel, dat wil zeggen dat er een spanningsboog naar beneden wordt gecreëerd (als een schommelstoel). Die draagt heel erg bij aan de bewegelijkheid van het board. Het board reageert heel snel op verandering van richting en het inzetten van bochten is daarmee super eenvoudig.
Het “gevaar” bij rockers, zeker bij pure rockers, is dat het board soms zo bewegelijk wordt, zo graag bochten in gaat, dat lijnen rijden op hogere snelheden, lastiger wordt. Het board gaat rammelen en lijkt op elke moment te willen uitbreken. (Dat is hard vallen kan ik je zeggen) Bij de GNU heb je daar gelukkig geen last van, het houdt door de eerder genoemde cambers en de magne traction zijn lijn gewoon goed, ook als de kilometer teller oploopt. Maar, wellicht overbodig om te zeggen, het is geen full-out camber board dus echt die high-speed control heeft zijn grenzen.
Conclusie
Dus, funky board, rijdt heel natuurlijk en soepel, je kunt er lekker mee knallen, en ondanks dat het geen poeder board is, kan je ook prima uit de voeten in de poeder. Met 159 centimeter was het lang genoeg en bracht voldoende volume om mij in de poeder ook prima te dragen. De GNU Zoid is niet per se een instapper qua niveau. Van gemiddeld tot expert kan je wel ongelofelijk veel plezier hebben met die board.
