Fotograferen tijdens een reis is populair. Maar hoe vertel je je reisverhaal in foto’s? Met meer dan 20 jaar ervaring in de fotografie, heeft Joost van Manen al heel veel plekken op onze wereldbol gezien en vastgelegd. Naast zijn celebrity portretten, mode- en kunstfotografie, is hij een begenadigd reisfotograaf. Hij kent als professionele fotograaf alle ins & outs voor reisfotografie. Wij hebben Joost gevraagd speciaal voor Gearlimits zijn verhalen te vertellen over wat hem inspireert.
In dit artikel zijn verhaal in foto’s over de – letterlijk – adem benemende Kawah Ijen vulkaan.
Pacific Ring of Fire
Indonesië heeft de meeste vulkanen van alle landen ter wereld, met tenminste 76 actieve vulkanen. Het maakt deel uit van de zogenaamde ‘Pacific Ring of Fire’. Midden in één van die vulkanen, de Kawah Ijen, heb ik als reisfotograaf één van mijn meest adembenemende ervaringen beleeft. En dit bedoel ik letterlijk. Deze aardse stoomoven laat je naar adem snakken. Als fotograaf moet je soms de limiet opzoeken om buitengewone beelden te schieten, en daar is dit een voorbeeld van.
De Kawah Ijen
De Kawah Ijen ligt in het oosten van het eiland Java, en behoort tot de meest gevaarlijke en onvoorspelbare vulkanen op de wereld.
Honderden mijnwerkers beklimmen elke dag de vulkaan en gaan de krater in voor een waardevol mineraal: zwavel (sulfur). Deze delfstof wordt onder andere gebruikt voor cosmetica, medicijnen, maar ook voor kunstmest en insecticiden.
De mijnwerkers staan elke dag vroeg op om ongeveer 2 uur in de ochtend, en lopen de vulkaan omhoog met hun lege bamboe manden.
Onbegaanbare route
De Javaanse mijnwerkers dalen af in de krater via een gevaarlijke, bijna onbegaanbare route. Vanaf de rand is te zien hoe honderden dragers elkaar kruizen via rotsen en losse stenen, terwijl de giftige zwavelwolken langs de wand opstijgen.
In het midden van de krater is af en toe het prachtig turquoise meer zichtbaar, dat op 2.148 meter hoogte ligt. Maar vergis je niet: het water is warm en zeer giftig, en afkoelen is geen optie.
Beneden aangekomen, is de sulfur mijn. De zwavel komt met grote hitte uit de vulkaan omhoog. Via aangelegde pijpen, wordt het geleid naar centrale punten in het hart van de vulkaan. Te midden van de onvoorspelbare giftige gassen breken de mijnwerkers de zwavelbrokken hier handmatig af met niets meer dan een ijzeren staaf.
De klim omhoog
Hun manden vullen ze met de brokstukken van het zwavel, en hier begint het zwaarste gedeelte: de weg terug omhoog.
Het enorme gewicht dat 1 drager omhoog tilt is werkelijk niet te bevatten: de manden worden loodzwaar gevuld met zo’n 70 a 80 kg aan zwavel!
Deze manden dragen ze via dat lastige, gevaarlijke pad weer omhoog op rubber laarzen of op slippers. Aardverschuivingen komen geregeld voor, waardoor er werkers meegesleurd worden en komen te overlijden. Ze moeten altijd alert blijven bij elke stap die ze zetten in deze werkende vulkaan.
Onvoorspelbare zwaveldampen
Het moeilijkste gedeelte van de klim zijn de giftige zwaveldampen die onvoorspelbaar omhoog komen en niet te ontwijken zijn. Aan den lijve heb ik ondervonden hoe de gasdampen je compleet kunnen verstikken. En ik was er maar eenmalig. De arbeiders lopen de route elke dag 2 maal.
De longen van de werkers branden, in de 2 uur durende tocht omhoog. De rook is overal en maakt je ademloos. Door de zware lading moeten ze diep ademhalen in de giftige dampen die ruiken naar rotte eieren. De werkers kunnen geen gasmasker veroorloven en hebben alleen sjaals als bescherming. Op de lange termijn kan dit bronchitis en longkanker veroorzaken. Hoewel… er gaan ook verhalen rond gaan dat er nog 70 plussers onder de mijnwerkers zijn.
Weegpunt
Na deze helse klim, moet er nog 5 km gelopen worden naar het weegpunt.
Hier wegen ze hun manden, want de fabriek betaalt de werkers per kilo.
Het tarief is ongeveer 5 eurocent per kilo. Dat betekent dat ze met 2 ladingen per dag ongeveer 8 euro verdienen voor een werkdag van 11 uur.
Hoewel dat twee keer het gemiddelde salaris in Indonesië is, is het werk van de mannen bij Kawah Ijen misschien wel een van de moeilijkste en gevaarlijkste ter wereld.
Deze plek is enorm indrukwekkend, en het is een pracht ervaring om met eigen ogen te erbarmelijke omstandigheden te zien, waar in gewerkt wordt. Als fotograaf was ik onder de indruk van de contrasterende kleuren, de omgeving, de kracht en inzet van de werkers, en het nietsontziende aardse geweld. Zelfs camera apparatuur kan stoppen met functioneren door de zwaveldampen.
De Kawah Ijen is gevuld met een cocktail van hoogst schadelijke gassen en is onvoorspelbaar, en daarom is dit een van de meest giftige plekken op aarde.
Het vastleggen van een dergelijk document vergt het uiterste van je. Maar dat is niet te vergelijken met de honderden mannen die hier dagelijks werken.
Heb je vragen of wil je graag meer over een onderwerp horen? Laat dan een berichtje onder tekst achter!
Meer zien van Joost?
www.joostvanmanen.com of volg hem op Instagram
