Bikepacking Ardennen: drie dagen duurzaam reizen

In 2019 werd het Duitse bergsport merk Vaude voor de tweede maal gekozen tot “Germany’s Most Sustainable Brand”. Sinds Antje von Dewitz in 2009 het bedrijfsmanagement overnam van haar vader, zette zij een zeer duurzame koers uit voor het bergsport merk. Duurzaamheid en het verkleinen van de footprint werd het belangrijkste doel in alle bedrijfsprocessen. Sterker nog, als Vaude een product niet duurzaam kan produceren, dan produceren ze het product liever niet. Vaude claimt overigens niet de wijsheid in pacht te hebben als het gaat om duurzaamheid. Maar vanuit de eigen overtuiging proberen ze een bijdrage te leveren en zelf proefondervindelijk er achter te komen hoe het beste de footprint te verkleinen.

Met dit uitgangspunt besloten wij de proef op de som te nemen en de producten van Vaude eens te testen tijdens een Micro Avontuur dat in het teken stond van duurzaamheid. Bij elke beslissing die we namen probeerden we de meest duurzame optie te kiezen.

Het begon bij het soort reis. Waar gaan we naar toe en hoe komen we daar? Vliegen is sowieso niet duurzaam en autorijden over het algemeen ook niet. Dus gaan we met de fiets, bedachten we. Bikepacking door de natuur moest het worden. Wel met wat echte hoogtemeters. Al snel kwamen we in het zuiden van Nederland uit, en bedachten een 3 daags Sustainable Bikepacking Avontuur van Maastricht naar het epicentrum van de Belgische Ardennen; Houffalize. Of eigenlijk het naastgelegen Achouffe, naar het gelijknamige biertje met de bekende kabouter, La Chouffe. Voor dit avontuur wilde we graag 2 sportieve en interessante gasten meenemen, met beiden een eigen kijk op duurzaamheid. Al snel wisten Wilco van Rooijen (beroepsavonturier en duurzaamheid strijder) en Hanne Tersmette (Boswachter en mediapersoonlijkheid) zo gek te krijgen met ons mee te gaan op dit experiment in duurzaamheid. De camera’s gaan mee om een korte documentaire te maken van de reis.

Maandag 8 april: Maastricht – La Gileppe

Op maandagochtend 8 april nemen we de trein vanaf Utrecht naar Maastricht. Bij ons hebben we onze Mountainbikes, volgepakt met tenten, slaapzakken, drones, camera’s, gereedschap etc. Op het Vrijthof ontmoeten we Wilco die met zijn op eigen zonne-energie  opgeladen Tesla naar Maastricht is gekomen.

Vanaf daar begint onze trip richting het zuiden, langs de Maas, naar België. We zijn nog geen half uur onderweg en moeten met een pontje de Maas/ Koning Albert kanaal oversteken. Het ziet er allemaal idyllisch uit, met heel veel vogels op een eiland in de rivier, totdat je dichterbij komt. De vogels in de bomen op het eilandje blijken geen vogels maar plastic zakken en ander zwerfvuil. Bij de volgende beek waar we langs fietsen zien we overal sporen van bevers. Het contrast is heel groot.

Het weer verandert, maar het terrein ook. En we krijgen hoogtemeters voor de kiezen. Nondeju dat hakt er iets harder in…

Al snel willen we ergens iets eten. Hoe gaan we dat doen? Wat is een duurzame keuze? Hierin hebben we een aantal handvaten. Natuurlijk willen we lokale producten, liefst biologisch geteeld. Zo min mogelijk vlees en zo min mogelijk verpakkingen; plastic is uit den boze. We besluiten wat te lunchen bij de Brasserie Val-Dieu, naar het gelijknamige klooster en bierbrouwerij. Hier lunchen we met een salade en drinken we het meest lokale product; een biertje uit eigen brouwerij. Hierna vervolgen we onze weg, eerst over de prima aangelegde RAVel fietspaden, en later eindelijk echt door de natuur. Het door de weersvoorspellingen beloofde mooie weer blijft uit en vanaf een uur of 3 ‘s middags krijgen we dikke regen voor de kiezen. De kleding van Vaude doet het gelukkig echt super. De pasvorm is goed, en het houdt ons warm en droog.

Het weer verandert, maar het terrein ook. En we krijgen hoogtemeters voor de kiezen. Nondeju dat hakt er iets harder in met 10 kg aan mijn frame en nog eens 10 extra kg’s op mijn rug. Totaal verregend en moe van de eerste dag komen we aan in het pittoreske Limbourg, waar we bij lokale winkeltjes wat eten willen kopen voor de avond. Helaas is alles al dicht. Op de supermarkt na. Dan maar daar kijken welke duurzame keuzes we kunnen maken. Het is leuk om op een andere manier naar de producten te kijken die je koopt. We kopen alleen maar groentes uit België – natuurlijk zonder verpakkingen – en wat pasta in een kartonnen verpakking. In de regen fietsen we richting onze slaapplaats. Als we Limbourg uitrijden zijn we geschokt door de enorme puinhoop in de berm langs de lokale N-weg. Over meer dan 1 km ligt de berm bezaaid met plastic glazen, bordjes, blikjes en heel veel confetti. Allemaal resten van Carnaval dat ruim 2 maanden geleden heeft plaatsgevonden..

Zoals gewoonlijk zit het venijn weer in de staart met een lange klim met veel hoogtemeters. We arriveren om 19.00 uur bij Camping de la Gileppe naast het gelijknamige stuwmeer, het Lac de la Gileppe. De camping is uitgestorven, wij zijn de enige bezoekers en zelfs de eigenaar is vanwege het slechte weer het terrein ontvlucht. Snel de tentjes opzetten voor het donker wordt, warme kleren aan en douchen doen we morgen wel. Want ja duurzaam douchen is koud douchen en daarvoor hadden we het op dat moment een beetje te koud. In de deuropening van een slaapzaal maken we ons maaltje op een brandertje. De pasta smaakt verrukkelijk, en warmt ons langzaam weer op. Na het eten gaan we allemaal ons tentje in om te slapen, want we zijn gesloopt. Morgen weer een dag!

Dinsdag 9 april: La Gileppe – Hautes Fagnes – Signal de Botrange – Born

Het heeft de hele nacht geregend, maar als we wakker worden is het soort van droog. Snel koffie zetten en het kamp weer netjes opdoeken om te kunnen vertrekken. We ontbijten straks wel als we ergens wat te eten kunnen kopen. We eten allemaal een wortel, drinken koffie en stappen op de fiets naar de stuwdam van Lac de la Gileppe. De eerste lekke band van de dag dient zich meteen aan. Gevolgd door – hoe kan het ook anders – regen. We fietsen om het prachtige meer heen en zijn ineens echt in niemandsland. We klimmen via de meest noordelijke Ardennen bossen naar het begin van de Haute Fagne, of in het Nederlands, de Hoge Venen. De Hoge Venen is een uniek natuurgebied. Het is een hoogveengebied op ca 600m boven NAP, maar laat zich beter omschrijven als een ondoordringbaar moeras met veel dode bomen, mist en uitgestrekt 4.500 ha niets. Het gele hoogveen ziet er uit als een steppe. Elke bui die over dit gebied heen trekt, stort zijn regen op de Hoge Venen. Dit water wordt door het hoogveen – en door het onderliggende zand en steen – gefilterd en gezuiverd. In dit gebied zijn meerdere bronnen waar geweldig schoon water uit de grond wordt gehaald voor de productie van de beste Belgische biertjes (o.a. Val Dieu, Belleveau, La Chouffe), maar natuurlijk ook voor Spa bronwater.

We weten even niet of dit een duurzame keuze is, het is in ieder geval de enige mogelijkheid die we hebben om wat te eten…

Het eerste stuk door de Hoge Venen gaat over een prima begaanbaar pad. Dit valt alles mee dachten we. Maar uiteindelijk gaan we ook een stuk dwars door het hoogveen heen. Er is een soort van pad door het zompige terrein. Af en toe zijn er zogenaamde North Shores (stijgers) omdat het te drassig is. Maar nergens kan je echt vaart maken in dit onherbergzame terrein. We hebben nog steeds niet ontbeten en dat begint zich te wreken. We eten allemaal nog een wortel en een tomaat voor de ergste honger. De Hoge Venen, hoe prachtig en ongerept ook, worden vanaf nu door ons aangeduid als de “gele hel”.

Om ca 14.30 uur rijden we eindelijk de Hoge Venen uit en komen we aan bij “Signal de Botrange; het hoogste punt van België met 692m. Het is geen bergtop of een mooie bezienswaardigheid, maar een restaurant dat staat naast een provinciale weg die langs de Hoge Venen gaat. Omdat het net geen 700 meter hoog is, hebben de Belgen er een 8m hoge stenen trap geplaatst om toch die hoogte te bereiken. Eindelijk kunnen wij wat eten en drinken; we zitten er redelijk doorheen. In het restaurant eten we een simpel bord pasta en een omelet. We weten even niet of dit een duurzame keuze is, het is in ieder geval de enige mogelijkheid die we hebben om wat te eten. (Van het omelet eet Mark nog de volgende dag door. In het kader van geen eten weggooien toch een goede keuze).

Ondertussen is het echt hard gaan regenen en hebben we nog ca 30 km te overbruggen. We besluiten deze kilometers over de weg te doen, omdat het anders moeilijk gaat worden voor het donker onze slaapplek te bereiken. Het voordeel van het hoogste punt is, dat het daarna alleen maar naar beneden gaat. Met een noodgang scheuren we naar beneden terwijl het werkelijk zeikt van de regen.

Om 17.45 komen we bij een buurtwinkeltje waar we wederom wat lokale groenten en wat pasta inkopen voor de avond. Inmiddels zijn we ondanks onze super-spullen van Vaude nu wel echt nat en koud. Als we op de camping aankomen komt de regen echt met bakken uit de hemel. Het wordt 2 graden vannacht, de tenten zijn nog nat van gisteren en wij zijn helemaal gesloopt. Ik kijk naar de gezichten van Hanne, Mark en Wilco en besluit dat we nu even voor onszelf moeten zorgen. Aan de eigenaar van de camping vraag ik of we ergens binnen kunnen slapen. Dit voelt heel goed, én heel slecht tegelijkertijd. Daar gaan onze duurzame bedoelingen. Maar morgen moeten we wel weer 70km offroad fietsen met wederom 1100 hoogtemeters, en het is ook belangrijk dat iedereen wel een beetje blij is, anders is dit de laatste trip met deze groep. We douchen niet warm, maar de kachel gaat wel een beetje aan vanavond.

Woensdag 9 april: Born – Houffalize – Achouffe

We worden wakker, ontbijten met een hardgekookt eitje, stukje brood en wat pasta van gisteren. We pakken onze spullen in en stappen zo snel mogelijk op de fiets, om dit avontuur op een goede manier af te sluiten. Het is gestopt met regenen. Sterker nog, een waterig zonnetje schijnt.

…maar gaan we dat redden? De brouwerij gaat namelijk om 17.00 uur dicht…

We vervolgen onze route richting Houffalize en Achouffe. De natuur is weer anders dan gisteren en de dag daarvoor. Meer de Ardennen zoals je dat verwacht. Veel naaldbomen, prachtige bossen en uitgestrekte heuvels met weilanden. Maar ook weer veel hoogtemeters, en door de regen van de afgelopen dagen een lekker zachte, modderige ondergrond. De sfeer zit er goed in. Hanne, die het de eerste dagen soms zwaar had, is ijzersterk. Wilco is zoals altijd ijzersterk, maar ik heb slechtere benen vandaag. Het is wel echt genieten om met elkaar door deze prachtige natuur te fietsen en onze vriendschap verder te verdiepen. Het is droog en de zon schijnt. Als afsluiter van deze trip willen wij een biertje drinken bij de brouwerij van La Chouffe, maar gaan we dat redden? De brouwerij gaat namelijk om 17.00 uur dicht. Omdat we ook moeten filmen én omdat het terrein best zwaar is, duurt alles langer dan gepland.

Als we dichter bij Houffalize komen, begrijpen we waarom dit ook wel het epicentrum van de Ardennen genoemd wordt. In de buurt van Houffalize kun je namelijk heel goed klimmen, mountainbiken, raften & kanoën etc. Allemaal omdat de heuvels hier veel rotsachtiger worden en ook veel steiler. Zoals gewoonlijk  zijn de laatste loodjes het zwaarst. We smachten naar dat heerlijke biertje van La Chouffe, maar moeten eerst nog een half uur klimmen (en 5 minuten dalen) om daar te komen. Volledig afgepeigerd komen we om 16.58 aan bij de Brouwerij, waar gelukkig nog een restaurant open is waar wij ons biertje kunnen drinken en met elkaar kunnen terugblikken op een zwaar maar super gaaf avontuur. We drinken een biertje, en nog eentje.

In het gesprek wat volgt concluderen we dat de elementen het ons erg lastig hebben gemaakt en dat daardoor niet elke keuze duurzaam is geweest. Natuurlijk hebben we gereisd per trein en elektrische auto (op zelf opgewekte stroom), en met name op de fiets. Voor de productie van de film gebruikten we ook onze fietsen i.p.v. auto’s. We zijn voor een lokaal avontuur gegaan, met zo veel mogelijk lokale producten en zo min mogelijk verpakkingen. We sliepen 1 avond in een tent, maar ook 1 avond in een huisje met een kachel. We hebben geen warm water gebruikt om te douchen (überhaupt hebben alleen Mark, Hanne en Jimmy maar 1x gedoucht), en geen zeep gebruikt.  Allemaal simpele dingen die in het normale leven best makkelijk toe te passen zijn. Maar we hebben ook één nacht in dat verwarmde huisje geslapen i.p.v. in de tent. Al met al hebben we onze footprint tijdens deze trip flink verkleind, helemaal als je het vergelijkt met het normale leven thuis.

[td_smart_list_end][/vc_column_text]

Html code here! Replace this with any non empty text and that's it.

Onze conclusie is dus dat het maken van duurzame keuzes moeilijker wordt als de omstandigheden zwaar zijn. Eigenlijk is dit heel logisch, helemaal als je het doortrekt naar het normale leven. Wanneer je het moeilijk hebt vanwege gebrek aan tijd, financiën, ziekte etc dan ben je eerder geneigd te kiezen voor gemak, comfort en de makkelijkste weg, je moet immers voor jezelf zorgen.

Daarnaast concluderen we dat duurzaamheid bij jezelf begint en dat het in kleine stapjes gaat. Net zoals dat we het milieu waarin we leven in kleine stapjes naar de knoppen hebben geholpen.

We moeten dus met elkaar zo veel mogelijk de duurzame keuzes gaan – en blijven maken. Als consument in ons dagelijks leven op microniveau, en bedrijven en overheden op macro niveau. Alleen dan gaat het ons lukken om het tij te keren en de wereld in goede staat over te dragen aan onze kinderen en kleinkinderen. Die verantwoordelijkheid voel jij toch ook? Doe met ons mee en start vandaag nog met het maken van de juiste keuzes!

P.S. Een groot compliment aan onze Boswachter Hanne Tersmette die wij voor dit avontuur vroegen en spontaan ‘JA’ zei. Hanne, je kende geen van ons drieën, en je hebt het soms best zwaar gehad, maar je klaagde geen moment. Respect! Verder veel dank aan Wilco van Rooijen voor je aanwezigheid, je wijze woorden en je vriendschap. En natuurlijk aan onze partners in dit project Vaude en België Wallonie. Last but not least onze suppliers Natuurmonumenten (dat we Hanne even mochten ‘lenen’) en Specialized voor het gebruiken van de geweldige fietsen! Dank allemaal!

Mark Stokmans
Mark Stokmans
Since I can remember I have been very active in many different sports: started with baseball, tennis and riding later hockey, football, running and aikido. In addition, since twelve years old I've been into actionports: at first windsurfing, later climbing, inline skating, snowboarding, mountain biking. With the first action cams coming onto the market I've been making action sports videos. Furthermore, I've worked in the sports industry since 1990, sports marketing, media and live TV and until the end of 2016 at the Dutch Olympic Committee. Besides being partner in GearLimits I work as a digital freelancer. Based in the Netherlands, Married with Children (11 and 13 years old)

Lees ook

Gerelateerd

Recente artikelen

Met de Osprey Talon Pro 30 rugzak door Jordanië | Review

Zijn veelzijdigheid, comfort en duurzaamheid maakt de Osprey Talon Pro 30 een uitstekende keuze voor de meeste mensen.

Verleg grenzen met de RoamFree HT Hiker van Helly Hansen

Met de hulp van experts werkt Helly Hansen aan het creëren van complete outfits die betrouwbaar zijn tijdens lange dagen in de natuur. Deze...

Check de nieuwste AirZone Ultra lichtgewicht rugzakken van Lowe Alpine

Lowe Alpine komt met een geweldige nieuwe toevoeging aan hun collectie voor lente/zomer 2024 - de fantastische AirZone Ultra rugzakken.

Schrijf je in voor onze onregelmatige nieuwsbrief